سلام.
شاعری خوش ذوق که متاسفانه نامش را نمی دانم٬ دست به نوآوری جالبی زده و توانسته به صورت خیالی٬ متن پیام منشی تلفنی برخی از شعرای بزرگ ایران را بنا به سبک هر یک از آنها حدس بزند؛ که خواندن آنها خالی از لطف نمی باشد:
منشی تلفنی منزل حافظ:
رفته ام بیرون من از کاشانه خود غم مخور تا مگر بینم رخ جانانه خود غم مخور
بشنوی پاسخ ز حافظ گر که بگذاری پیام آن زمان کو باز گردد خانه خود غم مخور
منشی تلفنی منزل سعدی:
از آوای دل انگیز تو مستم نباشم خانه و شرمنده هستم
به پیغام تو خواهم گفت پاسخ فلک گر فرصتی دادی به دستم
منشی تلفنی منزل خیام:
این چرخ و فلک عمر مرا داد به باد ممنون تو ام که کرده ای از ما یاد
رفتم سر کوچه منزل کوزه فروش آیم چو به خانه پاسخت خواهم داد
منشی تلفنی منزل فردوسی:
نمی باشم امروز اندر سرای که رسم ادب را بیارم به جای
به پیغامت ای دوست گویم جواب چو فردا بر آید بلند آفتاب
منشی تلفنی منزل مولانا:
بهر سماع از خانه ام رفتم برون رقصان شوم / شوری بر انگیزم به پا خندان شوم شادان شوم
بگو به من پیغام خود هم نمره و هم نام خود / آیم تو را پاسخ دهم جان تو را قربان شوم
منشی تلفنی منزل باباطاهر:
تلفن کرده ای جانم فدایت الهی مو به قربون صدایت
چو از صحرا بیایم نازنینم فرستم پاسخی از دل برایت
منشی تلفنی منزل منوچهر دامغانی:
از شرم به رنگ باده باشد رویم در خانه نباشم که سلامی گویم
بگذاری اگر پیام پاسخ دهمت زان پیش که همچو برف گردد مویم
و در نهایت منشی تلفنی منزل خود شاعر:
شرمنده از آنم که نباشم به سرایم تا با تو سلامی و علیکی بنمایم
گر لطف کنی نمره و پـــیغام بگذاری پاسخ دهم ای دوست به محضی که بیایم
سلام ممنون از لطفتون که به من سر زدین
شما هم مطالب جالبی دارید.
موفق باشید
من لینک شما رو گذاشتم
سلام.
ممنون.
شاد باشی...