چو خواهی ظفر اندر این روزگار     بباید که باشی همی پاچه خار

   هر جایی که پا می گذاریم مصداق روشنی از این شعر را به چشم خود می توانیم ببینیم. در هر رده و سمت که باشیم ؛ همیشه کسی است که برای انجام کار شما و یا توجه به شما ؛ از شما توقع پاچه خاری دارد ؛ در غیر این صورت حتی اگر حق مسلم خودتان هم طلب کنید ؛ حق شما را بدون هیچ اعتنایی به حقوق شما ؛ از شما سلب می کنند .
   در این موقع است که یا به این خفت تن می دهید و مقبول جمع واقع می شوید. و یا با تحمل لطمات این موضوع خود را در زمره افراد با شخصیت قرار می دهید .
   تا به کی باید تحمل کرد ...؟!