تو را خبر  ز دل  بی قرار  باید و نیست
غم تو هست  ولی  غمگسار باید و نیست
اسیر  گریه ی  بی اختیار  خویشتنم
فغان  که در  کف  من  اختیار  باید  و نیست
چو  شام  غم  دلم  اندوهگین نباید  و هست
چو  صبحدم  نفسم  بی غبار  باید و نیست
مرا  ز باده  نوشین  نمی گشاید  دل
که  من  بگرمی  آغوش  یار  باید و نیست
درون  آتش  از آنم  که  آتشین  گل من
مرا چو  پاره ی دل  در کنار  باید  و نیست
بسرد مهری   باد  خزان  نباید  و هست
به  فیض  بخشی  ابر بهار  باید و نیست
چگونه  لاف  محبت زنی ؟ که  از غم  عشق
ترا چو  لاله  دلی  داغدار  باید  و نیست
کجا  به  صحبت  پاکان رسی ؟  که  دیده تو را
بسان  شبنم  گل  اشکبار  باید  و نیست
رهی  بشام  جدایی  چه  طاقتی  است مرا ؟
که  روز  وصل  دلم  را  قرار  باید و نیست