ای که بی تو خودمو تک وتنها میبینم

هر جا که پا میذارم تو رو اونجا میبینم

یادمه چشمای تو پر درد و غصه بود

قصه ی غربت تو قده صدتا قصه بود

یاد تو هرجا که هستم با منه..داره عمر منو اتیش میزنه

تو برام خورشید بودی توی این دنیای سرد

گونه های خیسمو دستای تو پاک میکرد

حالا اون دستا کجاست، اون دوتا دستای خوب

چرا بی صدا شده لب قصه های خوب

من که باور ندارم اون همه خاطر مرد

عاشق اسمونا پشت یک پنجره مرد

اسمون سنگی شده خداانگار خوابیده

انگار از اون بالاها گریه هامو ندیده

یاد تو هرجا که هستم با منه..داره عمر منو اتیش میزنه