شعری زیبا از ملا محسن فیض کاشانی

---

گفتم: که روی خوبت، از من چرا نهان است؟
گفتا: تو خود حجابی، ورنه رخم عیان است.

گفتم: که از که پرسم، جانا نشان کویت؟
گفتا: نشان چه پرسی، آن کوی بی نشان است.

گفتم: مرا غم تو، خوش تر ز شادمانی
گفتا: که در ره ما، غم نیز شادمان است.

گفتم: که سوخت جانم، از آتش نهانم
گفت: آنکه سوخت او را، کی نادیا فغان است

گفتم: فراق تا کی؟ گفتا: که تا تو هستی؟
گفتم: نفس همین است، گفتا: سخن همان است.

گفتم: که حاجتی هست، گفتا بخواه از ما
گفتم: غمم بیفزا، گفتا: که رایگان است.

گفتم: ز (فیض) بپذیر این نیمه جان که دارد
گفتا: نگاه دارش، غم خانه تو جان است!