امشب ای مــاه به درد دل من تســـکینی آخر ای ماه تو همدرد من مسکینی
کاهش جان تو من دارم و من می دانم که تو از دوری خورشید چها می بینی
تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من سر راحت ننهادی به سر بالینی
هرشب ازحسرت ماهی من و یک دامن اشک تو هم دامن مهتاب پر از پروینی
همه در چشمه مهتاب غم از دل شویند امشب ای مه تو هم از تالع من غمگینی
من مگر طالع خود در توانم دیدن که تو هم آیینه بخت غبار آگینی
باغبان خار ندامت به جگر می شکند برو ای گل که سزاوار همان گلچینی
نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید که کند شکوه ز هجران لب شیرینی
تو چنین خانه کن و دل شکن ای باد خزان گر خود انصاف کنی مستحق نفرینی
کی بر این کلبه طوفان زده سر خواهی زد ای پرستو که پیام آور فروردینی
شهریارا اگر آیین محبت باشد چه حیاتی و چه دنیای بهشت آیینی
سلام خوبی؟ خوشی؟ شعر قشنگی بود...دفتر عشق هم آپدیت شد و باز منتظر حضور سبز شما هستم . شاد باشی . یا حق