طبیب عاشق!

سلام دوستان.

در زمینه شعر طنز مطلبی خواندم که نقل کردنش برای شما خالی از لطف نیست!
خب این مطلب از این قرار است که: خانه طنز بنیاد نویسندگان و هنرمندان تهران٬ اولین شنبه هر ماه٬ جلسه شب شعر طنزی٬ با نام شکرخنده برگزار می کند. دومین جلسه این شب شعر شنبه ۷ مرداد ماه در فرهنگسرای هنر (ارسباران) برگزار شد٬ که در آن هنرمندانی چون داریوش کاردان و امیر حسین مدرس حضور  داشتند.
این ماه نیز سومین جلسه آن برگزار خواهد شد٬ که به احتمال زیاد محل برگزاری آن تغییری نکرده است. همچنین در این جلسات که با مسوولیت آقای رفیع٬ مدیریت خانه طنز برگزار می شود٬ به نقل از منبع موثقی٬ به چند شعر برگزیده٬ که بیشتر دارای رویکرد اجتماعی و در حوزه مسائل و موضوعات شهری است٬ فی المجلس٬ سکه ای به رسم یادبود٬ تقدیم می گردد!
به همین بهانه قطعه شعری با نام طبیب عاشق که به طنز نگاشته شده است را برایتان در نظر گرفتم٬ ولی شاعر آن را نمی شناسم.

---

طبیبی داد دل بر ماهرویی
                                                    فریبا دختری آشفته مویی
ز هجرش صبح تا شب در الم بود
                                                    دل بیچاره دکتر پر ز غم بود
نبود البته این یک عشق یکسر
                                                    کز این دلدادگی می سوخت دختر
دل او هم شد از هجران عاشق
                                                    به بحر سینه سرگردان چوقایق
فضا را بعد چندی رفت از آن شهر 
                                                    به شهر دیگری آن ماه پیکر
دل دکتر زغم پر تاب و تب شد 
                                                    تنش رنجور و روزش همچو شب شد
گرفت اندر کفش با گریه خامه
                                                    به روی نسخه اش بنوشت نامه
گهی بنوشت از عشقت غمینم 
                                                    گهی گفتا که از هجرت چنینم
چرا جا نا شدی از عاشقت دور 
                                                    مرا بگذاشتی تنها ومهجور
چرا این قدر بی مهر و وفایی
                                                    نه نامه می فرستی نی خود آیی
ز هجرت من بتا حالی ندارم
                                                    قرار و صبر٬ مثقالی ندارم
چو در نامه حسابی درد دل کرد 
                                                    یک امضایی به زیر نامه ول کرد!
برفت و تند در صندوقش انداخت 
                                                    سپس آمد بکار خویش پرداخت
رسید آن خط چو اندر دست محبوب
                                                    بشد در جای خود آن یار میخکوب
به هر طوری گرفت آن نامه دختر 
                                                    نیاورد هیچ سر در آن فسونگر
نه از بالا نه از پایین نه از تو 
                                                    نه از پشت و نه از پهلو نه از رو
نبود آن خط بسان خط میخی 
                                                    نه چون مکتوب انسان مریخی
بیندیشید نزد خویش یکدم 
                                                    که دکتر کی نویسد مثل آدم؟
همانتوری که حیران بود آن ماه 
                                                    به ناگه جست او آسانترین راه
به سرعت سوی داروخانه آمد 
                                                    که تا داروفروشی آن را بخواند
نظر چون کرد بر آن نسخه مسوول
                                                    بیاورد از برایش چند کپسول
سپس گفتا بخور ای نازک اندام 
                                                    یکی صبح ویکی ظهر و یکی شام!